“Het weer is ’s ochtends weer helemaal bijgedraaid en
onder een stralende zon vertrok ik uit Anost. De zatte wandelaar heeft gelukkig
enkele uren voorsprong zodat de kans wat kleiner is dat ik hem ga tegenkomen.
Ik weet dat de routebeschrijving van deze etappe niet klopte dus wordt het
improviseren. De eerste helft van de wandeling slaag ik er goed in de juiste
wegen (of bij gebrek aan wegen de juiste richting) door het bos te kiezen. Het
tweede deel loopt het allemaal wat in het honderd. Gelukkig kom ik na 2u
ronddolen een groepje wandelaars tegen die me terug op het goede pad naar St
Prix zetten. Mijn rechterbeen begint plots terug zeer te doen maar er waren geen
autowegen in de buurt dus liften was geen optie. De laatste 2u moest ik dus
doorwandelen op mijn geblesseerd been; piekeren heeft geen zin dus probeerde ik
te genieten van het mooie landschap… In St Prix wacht een gezellige chalet with a view in een mooi dal en in de ondergaande zon zet
ik me op mijn trapje met naast me het hondje van de eigenares (die me nog gauw
een Leffe toestak). Ze laat me later op de avond op internet zodat ik ook nog
eens foto’s kan doorsturen! Ik mag nog een dag langer blijven zodat ik de
laatste zware Morvan-etappe in twee kan splitsen, als wandelen morgen een optie
is. Afwachten…“
Nog steeds roken! foei foei :)
BeantwoordenVerwijderenJa, en intussen nog steeds... Dat is dan misschien de enige mislukking deze reis :( Groetjes uit Porto!
Verwijderen