“ Vorige week, op de hoge Aubrac, was het net winter maar
de laatste dagen is het weer lekker zuiders. Op een zonnig terrasje mag de
laatste natte was verder opdrogen terwijl ik aan mijn tasje thee slurp. Er is wel
veel lawaai: Anthiem heeft voor een gratis overnachting gekozen in donativo, en
in ruil schuurt hij enkele uren de voordeur die dan geverfd kan worden door de
volgende pelgrim die krap bij kas zit :) Na 6km was er een hachelijk moment in Montredon.
Ik kwam op de openbare weg in het dorpscentrum oog in oog te staan met 2
uitgebroken volwassen stieren. 5min later ga ik ongedeerd een kaars branden na
de snelste 50m spurt van deze reis. Kort daarna ontvang ik een SMS met triest
nieuwe en leg ik de laatste 20km van de etappe via de kortste weg af richting
de gîte in Figeac. Mijn knieën beginnen zeer te doen, een teken dat ik dringend
nieuwe schoenen nodig heb. In de gîte blijkt mijn reservering niet goed
genoteerd te zijn geweest, maar ik mag bij het koppel eigenaars op de bovenste
verdieping met ‘soleilho’ (middeleeuws zonneterras) op een matras slapen. Daar
ben ik best wel tevreden om. Temeer omdat ik op die manier (tot grote verbazing
van de andere pelgrims) niet verplicht ben de rigoureuze voorzorgsmaatregelen
aangaande bedbugs te volgen. Ik mag ook hun computer gebruiken en 2u later
blijkt dat ik tot Albi moet gaan via het spoor om hetzelfde paar schoenen te
vinden. Morgen zal ik dus niet wandelen maar reis ik 6u met de trein op en af.
En ik kan dus kan op mijn gemak een paar terrasjes doen en eens een pintje
extra drinken nu er geen andere pelgrims zijn om te storen. “
Amai!
BeantwoordenVerwijderenGe zijt al ver geraakt eh!
Goed bezig, Thomas!
Groetjes,
Ikaros
Dank u!
Verwijderen