“ Het was weer leuk om gisteren op mijn eentje in ‘grootmoeders’
gîte te verblijven na de mindere ervaring in (jakkes) Bourbon. Veel wasjes, lange douche, het gewoonlijke pelgrimsdieet:
appels, chocoladebroodjes, noedels, crackers, thee en veel koffie (ben
hervallen), en daarna genieten van de fantastische sterrenhemel (1000den!) met
een glaasje… water. Mijn dieet heb ik een weekje moeten aanpassen want cols +
alcohol = Tom Simpson. Ik ben gisteren overigens ook vergeten te vermelden dat
ik de eerste levende, (niet-giftige) slang op mijn pad ontmoet heb. Alvorens ik
Dirk P kon bellen voor advies, koos de slang echter het hazenpad. Maar goed
want ik had blijkbaar weer geen ontvangst :) Vandaag ben ik na een gezellig
ontbijt met André en Solange van de gîte voor de zoveelste maal te laat op pad
vertrokken. Vandaag t.e.m. vrijdag zal het rond 30° warm zijn dus heb ik er flink
de pas in gezet. Witte koeien worden stilaan vervangen door bruine exemplaren
en er is terug meer reliëf tot aan Saint-Léon. Daar heb ik 2u in de schaduw van
de kerk een siësta gehouden. Tegenover de kerk lag de pharmacie waar ik
massageolie wou kopen, die ze echter niet hadden (de spiertjes staan nog
steeds strak sinds de Morvan… ). Dus heb ik 3km omweg gemaakt om het volgende
grote dorp te bereiken, waar ze dan weer geen pharmacie hadden. Maar (sacreblue, la providence!) toevallig werd
die vraag beantwoord door Jean-Luc die zelf nog de Camino gedaan heeft. Hij
stond erop mij te helpen. In de ene hand hield ik een pint bier vast en met de
andere hand klampte ik mij angstvallig vast terwijl Jean-Luc in onvervalste
Franse stijl in zijn Renault naar de dichtstbijzijnde stad scheurde. 20min
later ging ik weer op pad met mijn fles Arnica-olie, iets minder dorst en
enkele bijna-doodervaringen rijker. In Bert wachtte een luxueuze stacaravan en (providinges
in het kwadraat) een restaurant waar gek genoeg enkel Limburgs gesproken werd. Jos
en Karine verruilden bijna 10 jaar geleden hun restaurant in Helchteren, de
Ortolaan, voor een nieuwe zaak in het kleine, gezellige Bert. Wat is de wereld
soms toch klein! Terwijl ik geniet van het heerlijke viergangenmenu, babbel ik
met het vriendelijke koppel uit Overpelt dat een tafel verder zit. Om de avond
af te maken kan ik eindelijk eens op mijn gemak op het internet om te zien hoe
flink mijn petekind Dries gegroeid is, en zowaar na 35 dagen een heuse Duvel!
:) Bedankt voor de leuke ontvangst, Karine en Jos! Heb ik overigens al vermeld
dat ik vandaag na in totaal 903km al aan 1/3 zit? :) Tot morgen! “
blijven oppasssen, Thomasss!
BeantwoordenVerwijderenAmai, knap
BeantwoordenVerwijderen