“ Lekker uitgeslapen, goed ontbijt genomen, een fameus
pakket souvenirs opgestuurd, en vervolgens terug naar de kathedraal waar ik
afgesproken heb met Patrick en Sabrina. Ieder afzonderlijk maar toch ook samen
zijn we naar Santiago gewandeld. Het is toepasselijk om, in de schaduw van zijn
laatste rustplaats, afscheid te kunnen nemen. Nadat ik Patrick beloofd heb hem
volgend jaar in de Ardèche fruit te zullen komen helpen plukken, ga ik weer op
pad. Pelgrims die naar Santiago wandelen stoppen in Santiago, pelgrims die
wandelen om onderweg te zijn wandelen naar Finistère, naar de oceaan, het
einde van de wereld. Dat is immers de enige plaats die je kan doen stoppen (als
je het poëtisch opvat; praktisch gezien kan je dus ook de bus pakken terug naar
Santiago en naar Portugal wandelen :) ). 9 caminos komen aan in Santiago, dit
is de enige die er vertrekt. Bovendien is de tocht naar Finistère
waarschijnlijk ouder dan Santiago zelf, aangezien de plaats reeds een
belangrijke rol speelde voor de voor-christelijke Keltische stammen. Tijd dus
voor een heidens tussendoortje… Al snel beland ik in de heuvels rond Santiago
met mooie uitzichten op de kathedraal. Na 15km sta ik een half uur te genieten
van de prachtige Ponte Maceira. Voor de rest zijn er ongerepte paden. Gedaan
met de graffiti, pelgrimsstront en afval! :) In de gezellige herberg (enig
minpuntje: bugs alom dus spuiten maar) beland ik weer tussen de jongen mensen.
Het begint allemaal heel tof tot ik mijn ongezouten mening betreffende graffiti
op de camino in de groep gooi en de wind fameus van voren krijg. Blijkt dat er
een aantal kladderaars bij me aan tafel zitten. Ze verplichten 100.000den
pelgrims hun ontboezemingen te lezen. Maar als vervolgens 1 van die 100.000den
hen meedeelt dat samen met mij het overgrote deel van hun collega’s hun graffiti
als onnozel, puberaal, storend en ronduit onrespectvol ervaart, word ik plots
geëxcommuniceerd. Ik laat het me niet aangaan en ga enkele chupito’s drinken in
het café op de hoek. Het was een mooie wandeling vandaag. Ik liet niets anders
dan voetafdrukken achter en ik nam enkel leuke herinneringen en foto’s mee.
Mijns inziens, hoort het ook zo :) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten