“ Een prachtige zonsopgang, gezellige slingerende paden
tussen kleine dorpjes en enkele km’s voor de gezellige stad Sahagun wandel ik
de provincie León binnen. 5min later sla ik echter mijn linkerenkel om:
gebeurde wel vaker zonder erg met mijn oude schoenen, maar het nieuwe paar is twee centimeter lager. Op een zonnig terrasje in Sahagun kijk ik ongerust een uurtje de kat
uit de boom maar de enkel verrekt geen spier. 6km later blijkt mijn
ongerustheid toch terecht want ik kom hinkend op een blauwgezwollen enkel aan
in Calzada del Coto. De enige albergue van het dorpje (gratis, zelfs niet
donativo…) ligt er erbarmelijk bij: hondenstront in de linkerkamer en sporen van een
vrij recente passage van een heroïneverslaafde in de rechterkamer. Na een
uurtje kuisen in de rechterkamer en een grondige beurt van mijn matras met mijn
bedbugspray, verheug ik mij op de eerste nacht stikalleen zijn sinds Frankrijk
:) De eigenaar van het dorpscafé heeft geen diepvriezer voor mijn ice pack maar
maakt wel een lekkere friet biefstuk voor me. Terug in mijn ijzig paleis
aangekomen, probeer ik met al mijn kleren, sokken, muts en handschoenen aan in
mijn slaapzak de blogachterstand weg te werken. Mijn vingers verkleumen na 10 minuten zodat ik het voor bekeken moet houden. Ik trek twee sokken over de tenen
van mijn gezwollen enkel en terwijl ik de rest van mijn lichaam lekker warm in
mijn slaapzak rol, steek ik door een gaatje in mijn ritssluiting mijn enkel
naar buiten. Wie heeft er een ice pack nodig als je in een diepvries slaapt? :) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten