“ De enkel voelt een stuk beter aan vandaag. Maar goed
want ik heb uitgekeken naar deze etappe: 28km Calzada Romana, de best bewaarde
Romeinse heirbaan van Spanje, met maar 1 dorpje in het midden. De dorpsgek van
Calzada del Coto verkocht me een hoop onzin gisteren maar zijn weersvoorspelling
(“de wereld gaat morgen vergaan”) zat
er niet ver naast :) Km’s lang tegen pijpenstelen en stormwind inbeuken met
mijn buff tot onder de oogleden opgetrokken: jullie weten het al, I love it. Ik
heb geen ontbijt gevonden in Calzada del Coto maar in de piepkleine tienda van
de vriendelijke eigenaar Eugenio, Spanjaard in zakformaat, ongeveer de helft
klein dan ikzelf, kan ik halfweg even wat krachten opdoen. In het winkeltje
waan ik me echt Gandalf op bezoek bij een hobbit :) Hij heeft geen koffie maar
tekent me een plannetje naar de albergue van een Cubaanse pelgrim die blijven
plakken is na zijn Camino en vast wel een mok koffie over zal hebben voor een
dappere “perigrino perigrino” (zo noemen de Spanjaarden soms een pelgrim die
van ver weg begon, i.p.v. het normale “perigrino” voor de anderen). En
inderdaad zo geschiedde :) Twee koffies en een (goedkope Spaanse, edoch
lekkere) sigaar later, kan ik weer op weg richting Reliegos. De gamaschen
doorstaan, een kleine maand nadat ik er tweemaal 40km voor liftte in Frankrijk,
vrij goed hun eerste test: mijn voeten blijven enkele uren langer droog. Net
voor aankomst komt de zon als geroepen door de wolken piepen en in de albergue
loop ik voor de eerste maal sinds Burgos Sabrina weer tegen het lijf. Samen
zakken we een avondje door in 1 van de bekendste cafés van de Camino Frances;
bar El Torre met de übersympathieke patron Sinnin. Sabrina en ik hebben
intussen samen al meer dan 5000km gewandeld, dus genoeg verhalen om een gezonde
dorst te kweken ;) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten