“ Om 8u ben ik op pad voor de laatste 5km tot aan de
kathedraal. Gek genoeg met enige tegenzin. Waarom weet ik niet… 3km verder kom
ik Patrick terug tegen, tegen alle verwachtingen in. We vallen elkaar in de
armen en pinken zelfs een traantje weg. We nemen afscheid voor een half uurtje
want ik wil alleen bij de kathedraal aankomen. Daar sta ik dan, helemaal
euforisch, alleen op het grote plein voor de kathedraal. Binnen ga ik echter
nog niet want dat wil ik samen met Patrick beleven. Eenmaal iedereen aangekomen
is, gaan we samen ontbijten en onze Compostelas afhalen (diploma). Ik laat de
anderen om te gaan zwaaien naar de webcam (en een uurtje later nog eens wegens
een misverstand met de webmaster). Hartelijk dank voor alle telefoontjes en sms’jes!
Vervolgens zoek ik een leuk hotel om mijn rugzak achter te kunnen laten tijdens
de pelgrimsmis om 12u. Samen met Patrick en Sabrina zit ik op een bescheiden
bankje helemaal achteraan in het prachtige gebouw. We willen onze plaatsen
afstaan aan een aantal oudere toeristen maar ze willen niet. Samen hebben we
meer dan 7000km gelopen, misschien valt het aan onze verweerde bruine gezichten
te zien. Ik zou bijna zeggen ‘…of te ruiken” maar ze slingeren spijtig genoeg de
53kg zware Botafumeiro niet rond, dus dat zal wel meevallen. Misschien maar
goed want er zijn, naar verluid, doorheen de geschiedenis 11 doden gevallen bij
ongelukken met het immense wierookvat (bediend door 8 paters/priesters) :) Na
de mis ga ik mijn credencial voor Fisterra afhalen en is het tijd voor het leukste
onderdeel: een goede prijs afdingen voor 55 postkaarten en souvenirtjes kopen.
Twee uurtjes later smijt ik alles af op mijn hotelkamer en ga ik naar de
intussen rustige kathedraal. Ik probeer zo dicht mogelijk bij de pilaar te geraken
die miljoenen pelgrims voor me aanraakten. Met de hand aan voorzijde en met een
kopstoot aan de achterzijde (wat nu allemaal niet meer mag en je moet bovendien
betalen om dichtbij te geraken). Ik wandel onder het altaar door om de
reliekhouder met het lichaam van St-Jacob te groeten en mijn 14 (elektronische)
kaarsjes te branden. Vervolgens loop ik boven het altaar door om het
heiligenbeeld te omhelzen. In de namiddag heb ik eindelijk een gids voor de
kustroute van de Camino Portugues gevonden. Dus tot 22u sluit ik me in mijn
hotelkamertje op om de 4 etappes tot Porto uit te stippelen. Vervolgens ga ik,
na een volledige voor- en namiddag verbroederen, lekker op mijn eentje op
restaurant. De ‘large steak of the house’ blijkt een fameus understatement en
met een kleine indigestie kruip ik mijn proper bedje in :) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten