“ Heerlijk weer om te wandelen: graad of 22, bewolkt maar
droog en een stevige bries in de rug. Ik was toch blij de stad uit te zijn.
Eerst golvende velden, als een maanlandschap nu de oogst binnen is. Iedere stap
die je zet, jaagt de wind een witgrijs wolkje voor je uit. Daarna terug de heuvels
in met een stevige uitstap hors route: de pelgrimsweg komt in de buurt van de
mythische heuvel Montaigu, waarop zich ooit een Keltisch dorp bevond en nadien
tot de 15e eeuw een burcht. Na een ferme klim (top 100m) was er geen
steen meer te vinden, maar rond het plateau waren nog 2 gigantische grachten en
wallen. Een prachtige plek, maar ook somber en spooky (bomen horen niet te
kraken als er op die plek geen zuchtje wind staat…) Dus vlug terug naar de
route gegaan via een aantal wankele houten bruggen die wel uit een Indiana
Jonesfilmdecor geplukt leken… Niet voor doetjes dus… De laatste 10km woud waren
prachtig: via een lang dal omzoomd door heuvels naar Sommeval toe. Daar wachtte
een heerlijke primitieve gratis hut (1 minpuntje: 1e Frans toilet…).
Als laatste daad van de dag enkele duizenden vliegende mieren moeten
verhinderen mijn hut in te palmen. In 45min op zijn MacGuyvers alle kieren
gedicht en enkele 100’en indringers verdelgt met Deutsche Gründlichkeit, waarna
ik eindelijk mijn slaapzak in kon kruipen.“
Geen opmerkingen:
Een reactie posten