"Ik ben opgestaan om 6u vanochtend en mijn linkerbuur is al aan het vissen. Hij heeft voor €10.000 aan gerief bij, zegt hij trots. Ik wandel even langs de Maas en het lijkt wel alsof er tussen de verschillende gasten een ware viswapenwedloop ontstaan is doorheen de jaren, waar enkel mijn rechterbuur niet aan deel lijkt te nemen. Ik dacht gisteren dat het een koppel was maar hij blijkt echter constant tegen zichzelf te babbelen en nodigt me uit om een tas koffie te komen drinken.
Dimitri is 41 jaar en is afkomstig uit Dinant. Hij werd uit het ouderlijk huis gezet door zijn stiefvader en is sindsdien werk- en dakloos. Ik denk aan thuis en besef hoeveel geluk ik heb en trakteer hem op een jeton om te douchen. Even later sta ik onder douche en hoor hem vloeken: zijn automaat werkt niet. Hij krijgt een nieuwe jeton van de bazin, maar ook die wordt ingeslikt. Sommige mensen hebben alle pech van de wereld.. Voordat ik naar het centrum vertrok, vraagt de aimabele man me een kaars voor hem te branden als ik in Santiago aankom. Ik beloof hem dat en ik nodig hem op mijn beurt uit om hem diezelfde namiddag in Dinant centrum op een pint te trakteren. Ik vertrek en vraag de linkerbuurman of de vissen vandaag bijten. Hij vloekt vanop zijn visserstroon en roept "Heb echt geen geluk vandaag!" Ik zwaai een laatste keer naar Dimi en wens ze beiden geluk. De dakloze gemeend, de visser met een wrange nasmaak. Het leven is soms niet eerlijk.."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten