Een kaars voor JDF

Voor de vrienden arriveerden zat ik gisteren met Tobias op het terras van de Ensor en naast ons zat JDF, een oude bekende van mijn gastheer. We waren aan het babbelen over mijn reis en plots zei JDF "weet ge wat, brandt maar een deftige kaars voor mij in Compostela als ge wilt". Geen probleem dacht ik, schreef het direct op een bierkaartje opdat ik het niet zou vergeten en sloeg zijn aanbod om 2 euro te mee te geven af. "Dan doe ik enen op" zei JDF en ging naar de toog achter een Leffe en twee boerekes...

Was overigens een fijne avond met de vrienden gisteren. Bedankt daarvoor! :) Wou vanmorgen nog afscheid nemen van Marjolein en de kinderen maar heb me wat overslapen. Rond 8u30 schoot ik wakker door het getik van een stortbui op het zolderraam boven mijn hoofd. Af te gaan op de buienradar zou het na tien uur opklaren dus dacht nog snel een bericht achter te laten. Vanaf vanavond is het immers gedaan met logeren bij vrienden en ga ik waarschijnlijk niet meer zo vaak zelf een bericht achter kunnen laten... Gelukkig kunnen we, zoals jullie misschien al gemerkt hebben, op Kevin rekenen die iedere dag in dat geval een paar SMS'en op deze blog zet. Een dikke merci Kevin! Ook zou ik nogmaals alle vrienden willen bedanken die me de eerste vier nachten onderdak boden: duizendmaal dank! :)

Toen JDF terugkwam op het terras met onze bestelling, zei hij dat 'm 10 jaar geleden direct met mij meegewandeld zou zijn naar Santiago. Maar nu ging dat niet meer. Sinds hij op pensioen is, wilt zijn lichaam niet meer mee. De laatste jaren gaat het van kwaad naar erger "want de sex gaat al drie jaar niemeer, dus laat verdomme maar weten wanneer mijn kaars brandt!". Ik onderdruk een eerste onbewuste neiging tot de slappe lach, kijk in zijn triestige ogen, voel mijn pelgrimsplicht en denk oprecht "Komt in orde, JDF!" :)

Hopelijk tot gauw!