“ Een pelgrim leeft eigenlijk in 3 bubbels (hoe
toepasselijk in de Champagnestreek). Enerzijds fysiek: je leefwereld is maar zo
groot als je benen je kunnen dragen. In Rilly werd die bubbel dus plots
angstwekkend klein… Anderzijds is er ook de mentale bubbel: hoe meer zorgen,
hoe meer je verdwaalt in je eigen gedachten. Zo merkte ik enkele dagen geleden
dat ik die dag, ondanks het mooie landschap, geen enkele foto had getrokken… De
3e bubbel is vrij eenvoudig en praktisch van aard: je nomadisch
bestaan is nu eenmaal niet te vergelijken met het dagelijks leven thuis. Thuis
loop je 5m naar de frigo voor het water, hier 5km naar het dichtstbijzijnde kerkhof
(ieder kerkhof in Frankrijk heeft een kraan met drinkbaar water…). Geen toilet
in de buurt? Tja… :) En ooit al eens een baard getrimd met een nagelknipper? Of
bij gebrek aan schaduw een siësta houden onder de enige boom die je vindt.
Ookal staat die boom dan in het midden van een keidruk rondpunt? Ik kwam
daarnet een okkernotenboom tegen en wreef de gekneusde bladeren over mijn armen
en benen (om insectenspray te sparen), en de geur bracht mijn gedachten even
terug naar huis. Ook moest ik denken aan de laatste 2 ontmoetingen met moeke en
papa (Namen en Lalobbe). Tweemaal zat ik zo opgesloten in mijn bubbels dat ik,
vrees ik, geen aangenaam gezelschap was. En sorry daarvoor… Het moest ook gek
zijn dat jullie zoon die zonder geld zat, een gat in zijn boxershort had, en
geen propere zakdoeken meer had, vervolgens alle geld, hulp en verse was
weigerde. Ik hoop dat jullie het achteraf gezien ergens toch konden begrijpen?
Na de okkernotenboom volgde overigens een erg welriekend veld. Ik ben er braaf
afgebleven (ondanks de mooie toppen), maar het leverde wel een mooie
fotoreportage op en sindsdien staat den Bob in mijn hoofd op shuffle. I shot the sheriff… ;) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten