“ Ik was stiekem voor de eerste maal blij ergens afscheid
te kunnen nemen. Het waren lieve mensen in het kasteel daar in Baye, maar ze waren
wat te fanatiek en precies niet gewoon om te gaan met andersdenkenden. Bij de
communie vanochtend (mijn 3e mis op 12u tijd) kreeg ik zelfs geen
hostie: ‘kom maar terug als ge het licht
hebt gezien’… De route vandaag was 24km, maar ik heb om mijn been te
ontzien binnenwegen genomen. De laatste 2km tot Sézanne was net een postkaart:
wijngaarden met in het dal een grote kerk. Ik overnacht wederom in een Foyer:
van religieuze diehards van de Charité, naar de vriendelijke euh… diehards van
Francoise de Sales Aviat, een rusthuis dus. De bejaarden doen zelf het onthaal
en bijhorend kruisverhoor (er zwerven wel eens valse pelgrims rond). Ik was ook
blij dat je hier niet constant op uw knieën moet zitten tijdens de mis (en dan
nog geen hostie krijgen…). Bij het avondeten mag ik kiezen waar ik ga zitten:
alleen, bij de dakloze met de wel heel boze blik in zijn ogen of tussen de
vaste bewoners. Ik zet me bij 3 kranige vriendinnen: Henriette, Georgette en
madame Provence. Samen zijn we meer dan 300 jaar oud. We babbelen over Belgische
chocolade, reizen die we maakten toen we 28 waren, verloren liefdes en de
nakende druivenoogst. We bestellen champagne, maar krijgen echter nog een
plastieken karaf kraantjeswater. Ze proberen me ook te koppelen aan een knappe
verpleegster maar deze vindt me te jong; beroepsmisvorming neem ik aan :) “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten