zondag 1 december 2013

Muxia – Fisterra 34km (totaal: 2800km)

Porto, Hotel Aliedos, 17u35 Portugeese Tijd

Geraak pas vrij laat uit Muxia weg; ben op tijd vertrokken uit de albergue maar eenmaal op weg, 1km van het centrum, kom ik een prachtig zandstrand tegen waar ik veel te lang souvenirtjes blijf rapen. Ik beslis het eerste deel een niet-bewegwijzerde variant te nemen en raak al snel het spoor helemaal bijster. Er zijn ergere zaken want de kustheuvels van Galicie zijn een mooie plaats om wat extra km's te maken (het gaat dan ook iets meer dan 34km geweest zijn, vrees ik). Een hoop energie vandaag, maar (net zoals de voorbije dagen) weer veel zeer aan de voeten aangezien ik dringend nieuwe schoenen nodig heb. Gisteren kreeg ik in de herberg ook nog een verrassing van jewelste toen ik mijn sokken uittrok: tijdens het laatste deel van de wandeling voelde het aan alsof ik wat zand in mijn schoenen had, maar de verstopte doucheafvoer (dan heb je niets aan je doucheslippers, maar het was nu eenmaal de enige douche...) in Olveira bleek me met een fameus voetschimmelprobleem opgezadeld te hebben. Zo snel mogelijk naar de apotheek vanochtend waar de vrouw achter de balie me een mooi compliment gaf: “pelgrimsvoeten” grap ik terwijl ik naar de rode vlekken wijs, “nee, atleetvoeten!” zegt ze :) Alle gekheid op een stokje: hopelijk ben ik met haar zalf snel van dat onkruid af... Eenmaal ik de juiste weg teruggevonden heb, gaat het non-stop door tot Fisterra waar ik snel mijn derde diploma, het Fisterana, afhaal en aan een race tegen de klok begin want ik wil op de kaap staan voor de zon ondergaat. De laatste 2km stop ik met wandelen en (daar verschiet ik zelf even van) begin ik met rugzak en al te joggen. Ik haal op tijd de legendarische vuurtoren, maar eenmaal op de kaap verschuilt het laatste restje zon zich achter een dik pak wolken aan de einder. Echter niet getreurd, het is ook zonder zon een prachtige ervaring. De andere pelgrims staan helemaal bovenaan, maar ik wandel hen voorbij na een korte groet, want tegen de regels in (sinds een onhandige vrouw vorig jaar niet alleen haar uitrusting maar ook een groot deel van het bos op de kaap in de fik joeg) wil ik wat kleine spulletjes verbranden in alle rust. Verscholen in een spleet tussen enkele grote rotsen, verbrand ik mijn klein credencial dat ik voor dit kleine deel van mijn tocht heb aangeschaft en parallel gebruikte, mijn geloofsbrief van het Vlaams Compostellagezelschap, en het touwtje van een paternoster dat ik in Logrono op de camino vond en dat sindsdien aan mijn rugzak hing in de hoop dat diegene die het verloor het zou herkennen. Ik blijf tot de laatste man op de kaap zitten, tot het pikdonker is, en wandel vervolgens met mijn hoofdlampje op de 3km terug naar het stadje Fisterra. Een mooie ervaring: nadat ik symbolisch dit deel van mijn tocht heb beëindigd, kom ik uit het totale duister terug in de samenleving terecht :) Moet morgen in alle vroegte de bus nemen naar Santiago dus neem een goedkope kamer in een hotel dichtbij de bushalte, en ga moe maar voldaan nog een goede visschotel eten. Morgen een drukke dag voor de boeg...

Huidige route

















Geen opmerkingen:

Een reactie posten