De Brazilianen van gisteren hebben me afgeraden na Redondela af te slaan naar de kustroute, de Camino Portugues do Costa of de Camino do Noreste: te veel asfalt en amper voorzieningen voor de pelgrims. Het is een erg oude route die echter pas de laatste jaren terug herontdekt wordt door de pelgrims. Ik zwicht echter voor de lokroep van de zee, het vooruitzicht op het strand te kunnen wandelen. Bijna 2900km zag ik prachtige landschappen, de mooiste bossen, bergen, kerken, steden,... maar ik merk dat mijn hoofdje vol zit en dat ik wat overprikkeld geraak. Het lijkt me dan ook beter de wondermooie Camino Portugues te houden voor een andere keer en uit te gaan waaien aan de kust... Tot het prachtige Redondela, via de mooie Ponte Sampaio, het bekende Galicische landschap. Ik doe een terrasje en vraag enkele mensen hoe de kustroute te vinden, maar daar hebben ze hier kennelijk nog nooit van gehoord. Heb maar weinig informatie kunnen vinden over deze route (em dan nog enkel over het deel tem de grens met Portugal), weet enkel welke monumenten ze aandoet, wat ook een reden is dat ik ze wil doen: een sprong in het onbekende :) Beslis dus maar 15km de grote weg te nemen tot Vigo, de grootste stad van Galicie. Niet erg mooi wandelen tot ik echter na enkele km's onder de gigantische tuibrug van Rande kan doorwandelen, en vervolgens beloond wordt voor al het asfalt dat ik gevreten heb wanneer ik een eerste zicht krijg op de prachtige Cies eilanden die voor de monding liggen van het estuarium van Vigo. Hierna kom ik in een ware urban jungle terecht, wat op een gekke manier interessant is na alle natuur van de afgelopen 130 dagen. In het historische centrum van Vigo (dat geen albergue heeft voor de pelgrims) neem ik op het centrale plein een deftige hotelkamer en vier mijn terugkeer aan de kust met een lekkere visschotel :)
Huidige route
Geen opmerkingen:
Een reactie posten